Jedna z typowych ścieżek, jaką podążają turyści zwiedzający Heraklion, wiedzie ulicą 25 Sierpnia (odos 25 Avgoustou), która jest jednym z reprezentacyjnych deptaków tego miasta. Jej początek wyznacza plac Elefterios Wenizelos (Ελευθέριος Βενιζέλος), na którym znajduje się fontanna Morsiniego, zaś koniec stanowi główny basen dawnego portu weneckiego. Schodząc tą ulicą w kierunku dobrze widocznego morza dojedziecie dokładnie na wprost weneckiej fortecy Koules. Jest ona jednym z najbardziej charakterystycznych zabytków Heraklionu. W dawnych czasach była elementem fortyfikacji, jakie niegdyś tworzyły szczelny pierścień opasający stolicę Krety. Chociaż dziś budowla ta pełni jedynie historyczną funkcję to jednak wciąż doskonale przypomina o potędze Wenecjan, którzy władali Kretą w okresie świetności tej twierdzy.
Twierdza ta jest doskonałym przykładem wielokulturowości Krety. Znajdująca się dziś w greckich rękach, została zbudowana przez Wenecjan, ale określana jest nazwą zaczerpniętą z języka tureckiego. Koules wywodzi się od słów Su Kulesi, które oznaczają Wodną Wieżę. Przez Wenecjan budowla ta była nazywana morską twierdzą - Castello del Molo lub Rocca a Mare.
Niestety do dnia dzisiejszego nie przetrwała dokładna historia tego miejsca. Z pewnością na długo przed powstaniem obecnej twierdzy dostępu do portu strzegły jakieś umocnienia. Na podstawie kilku ocalałych szkiców oraz mało precyzyjnych opisów wiemy, że prawdopodobnie był to rodzaj wieży o okrągłej lub owalnej podstawie, która była zwana castellum comunis. Najstarszy wizerunek tych umocnień został uwieczniony na obrazie florenckiego mnicha Cristoforo Buondelmonti w 1429 roku.
W 1462 roku Senat wenecki zatwierdził plan budowy fortyfikacji wokół Heraklionu. W szerokim zakresie prac przewidywanych w tym ambitnym projekcie znalazła się również przebudowa istniejącej wtedy wieży zdecydowanie odstającej od realiów bitewnych ówczesnej Europy. Jednak wciąż przebudowywane Castellum Comunis dotrwało aż do 1523 roku, kiedy Wenecjanie ostatecznie wyczerpali możliwości dalszego dostosowywania tej budowli. Wieża portowa została całkowicie zburzona odsłaniając naturalną skalistą platformę. Właśnie w tym miejscu została zbudowana obecna twierdza.
Prace nad Koules trwały siedemnaście lat aż do 1540 roku. Długi czas budowy nie powinien dziwić po bliższym przyjrzeniu sie parametrom tej twierdzy. Zewnętrzne mury mają grubość prawie 9 metrów, a grubość wewnętrznych ścian dochodzi w niektórych miejscach do 3 metrów. Prace wydłużało również umacnianie fundamentów nieustannie uszkadzanych przez morze. Do tworzenia falochronów Wenecjanie zastosowali nowatorską technikę polegającą na zatapianiu starych statków wypełnionych kamieniami, jakie były pozyskiwane z wyspy Dia znajdującej się w niewielkiej odległości od Heraklionu.
Łączna powierzchnia jaką zajmują dwa skrzydła twierdzy to 3600 m2. Nieco wyższa południowo-zachodnia część ma przekrój prostokątny, zaś niższa północno-wschodnia ma eliptyczny obrys. Do twierdzy prowadziły trzy wejścia, z których zachodnie traktowane było jako główna brama. Pozostałe dwa wejścia znajdujące się w od północy i południowo-zachodniej strony twierdzy, traktowane były jako pomocnicze bramy. Nad każdym z wejść oczywiście znajdował się symbol Republiki Weneckiej, skrzydlaty lew św. Marka. Te dwie płaskorzeźby możecie podziwiać do dnia dzisiejszego.
Na dwóch piętrach Koules znajduje się 26 pomieszczeń. Pierwotnie w dolnej kondygnacji twierdzy znajdowało się pięć pomieszczeń (kazamaty), w których umieszczony były armaty. Na parterze znajdowały się również magazyny amunicji, składy żywności oraz więzienie. W celu zapewnienia jak największej autonomiczności w pomieszczeniach Koules znalazło się miejsce na odrębny młyn, piekarnię, a nawet kaplicę. W górnej kondygnacji twierdzy ulokowane zostały pomieszczenia żołnierzy oraz oficerów stanowiących obsadę garnizonu.
Chociaż nawet z perspektywy dnia dzisiejszego twierdza wydaje się przemyślaną dobrze funkcjonującą budowlą to jednak jej projekt niestety był obarczony wieloma błędami. Już w początkowym okresie użytkowania okazało się, że rozmieszczenie armat w dolnej kondygnacji nie było szczęśliwym rozwiązaniem. Wąskie otwory strzelnicze nie pozwalały na dobrą obserwację przedpola, a co za tym idzie nie było możliwe prowadzenie skutecznego ostrzału przeciwnika. Warto dodać, że czarny proch używany wówczas przez artylerię spalał się emitując kłęby czarnego, gryzącego dymu. Stanowiło to bardzo duży problem, gdyż po kilku armatnich salwach dym ten szczelnie wypełniał kazamty, uniemożliwiając tym samym obsadzie wykonywanie dalszych zadań. Jedynym sensownym rozwiązaniem eliminującym tę wadę okazało się przeniesienie armat na platformy, które umieszczono na górze twierdzy.
Ułomności Koules zostały również zauważone przez wojska tureckie, które od 1646 roku przez ponad 20 lat oblegały Heraklion. Już w początkowym etapie walk, twierdza ta została skutecznie wyeliminowana przez turecką artylerię i tym samym Wenecjanie stracili kontrolę nad wejściem do portu.
Przez kolejnych kilkaset lat twierdza, bez większych modyfikacji, była również wykorzystywana przez wojska tureckie okupujące Kretę. W okresie tym rozbudowane zostały charakterystyczne zębate zwieńczenia murów, tak zwane blanki. Na górnym poziomie w okolicach wieży zbudowany został niewielki meczet. Jedną z większych zmian wprowadzonych przez wojska osmańskie w systemie umocnień okalających Heraklion było wybudowanie mniejszej bliźniaczej twierdzy zwanej małą Koules. Fortyfikacja ta znajdowała się bezpośrednio na lądzie tuż obok arsenałów weneckich. Przebudowa siatki ulic Heraklionu, jaka prowadzona była tuż przed wybuchem II Wojny Światowej, wymusiła wyburzenie tej budowli wraz z częścią Arsenałów Weneckich, których pozostałości możecie podziwiać do dnia dzisiejszego.
W sierpniu 2016 roku po wieloletnim remoncie twierdza Koules została ponownie otwarta do zwiedzania. W jej wnętrzach można oglądać wydobyte z morza w 1976 roku pozostałości statku, wyposażenia i przewożonych ładunków. Prace prowadził znany badacz głębin Jacques-Yves Cousteau, pod nadzorem greckiego archeologa Lazarosa Kolonasa. Statek był zatopiony na głębokości 30-33 metrów i osadzony na piaszczystym pochyłym dnie w pobliżu położonej nieopodal Krety wysepki Dia. Na statku odkryto około 350 rodyjskich amfor, z których wiele było nienaruszonych, zaś w warstwach położonych poniżej około 1500 kolejnych. Mniejsze z nich prawdopodobnie zawierały one zapasy żywności dla załogi statku, pozostałe zaś były produktami handlowymi. Oprócz tego z głębokości 39-45 metrów wydobyto bizantyjskie amfory oraz inne naczynia. Odnaleziony statek datowany między 9 a 11 wiekiem n.e. prawdopodobnie regularnie pływał między Kretą a innymi lokalizacjami.
Oprócz tej ciekawej wystawy oraz zwiedzania wnętrz twierdzy warto także wejść na jej szczyt. Stąd właśnie rozpościera się niezwykła panorama na cały port w Heraklionie. W poprzednich latach w czasie wakacyjnego sezonu, twierdzę można było zwiedzać codziennie w godzinach od 8.30 do 19.00. Po remoncie niestety wzrosła cena biletów wstępu. Obecnie za wejście trzeba zapłacić 4€ od osoby.
Twierdza znajduje się w starej części portowej Heraklionu. Dojazd samochodem do tego miejsca, szczególnie w dzień powszedni, może wiązać się z jazdą w korkach, które są dosyć typowe dla stolicy Krety. Jeśli jednak zdecydujecie się na taki krok to zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem będzie wjazd do Heraklionu drogą prowadzącą do nowego portu. Po dojechaniu do skrzyżowania znajdującego się tuż przed jego bramą, skręćcie w lewo. Wypatrujcie wolnych miejsc postojowych, jakie znajdują się w dalszej części tej ulicy, na odcinku przed widocznymi z daleka Weneckimi Arsenałami. Proponujemy pozostawić tu samochód, a dalszą część drogi odbyć pieszo. Uwaga, ta część Heraklionu objęta jest płatnym parkowaniem, więc aby nie narazić się na dodatkowe koszty związane z mandatem powinniście kupić stosowny bilet parkingowy.
Znacznie lepszym rozwiązaniem będzie piesze dojście do Koules z centralnej części Herkalionu. Warto dołączyć ją jako jeden z punktów wycieczki po tym mieście.
Ulica 25 Sierpnia - jeden z głównych deptaków Heraklionu, który łączy plac Elefteriosa Wenizelosa ze starym Portem Weneckim
↤ kliknij odpowiednią część wyspy aby zmienić dolną mapę
Knossos to jeden ze sztandarowych zabytków odwiedzanych przez turystów, jest to też najpopularniejsze miejsce, do którego udają się zorganizowane wycieczki.
Heraklion (Iraklion) to największe miasto Krety. Z liczbą prawie 140 tysięcy mieszkańców jest on czwartym co do wielkości greckim miastem.
Dziesiątki warsztatów rzemieślniczych położonych w tej niewielkiej górskiej wiosce powodują, że Margarites jest jednym z czterech głównych ośrodków, w których wytwarzana jest tradycyjna kreteńska ceramika.
Międzynarodowe lotnisko im. Nikosa Kazantzakisa w Heraklionie w chwili obecnej jest największym lotniskiem na Krecie.
Data powstania klasztoru Moni Arkadiou (Arkadi) nie jest dokładnie znana. Wedle tradycji nazwa tego kościoła nawiązuje do imienia Cesarza Arkadiusza, który podobno miał być jego fundatorem.
Rethymnon z około 40 tys. mieszkańców to trzecie co do wielkości miasto Krety. Miejsce to zostało zaludnione już w okresie minojskim. Dawniej miasto było ważnym ośrodkiem handlowym.
Thrapsano to niewielka miejscowość zamieszkała przez nieco ponad 2,5 tysiąca osób, z których zdecydowana większość do niedawna utrzymywała się wykonując zawód garncarza.
Skinaria to mała plaża położona wzdłuż niewielkiej zatoki, której ujście z obu stron zakończone jest skalnym wybrzeżem. To wciąż mało znane miejsce pomijane przez masową turystykę
Według mitologii greckiej w jaskini Ida ukrywał się (a może też i urodził) Zeus. Właśnie ten mit jest największym atutem tej jaskini, która nie jest tak ciekawa i piękna jak jaskinia Dikte.
Tripiti to niewielka plaża pokryta mieszanką szarego piachu, żwiru i kamieni. Mimo tego, że plaża jest mało zorganizowana i sprawia wygląd półdzikiej, to działa tu jedna niewielka tawerna.
Tripiti to niewielka plaża pokryta mieszanką szarego piachu, żwiru i kamieni. Mimo tego, że plaża jest mało zorganizowana i sprawia wygląd półdzikiej, to działa tu jedna niewielka tawerna.
Plakias to doskonałe miejsce dla osób, które lubią spędzać czas na pieszych wędrówkach. W rejonie miasteczka oraz przyległej okolicy wytyczonych jest kilka pieszych szlaków, którymi możecie dojść do ciekawych plaż.
Obecnie dolny klasztor wciąż nie jest udostępniany dla zwiedzających oraz nie jest wykorzystywany przez mnichów. Zabudowania górnego klasztoru przeszły częściową renowację i stanowią główną siedzibę klasztoru Preveli.
Wąwóz Kourtaliotiko znany również jako wąwóz Asomatos, to bodaj jedna z najbardziej spektakularnych atrakcji przyrodniczych dostępnych w środkowej części Krety.
Agia Triada to nieduże minojskie stanowisko archeologiczne na południu Krety, znajdujące się w pobliżu Timpaki położone na zachodnim zboczu wzgórza około 40 metrów nad poziomem morza.
Około 60 kilometrów na południowy zachód od stolicy Krety - Heraklionu znajdują się ruiny drugiego co do wielkości starożytnego pałacu - Fajstos.
Obecnie jaskinia Melidoni (oryginalnie zwana Gerontospilios) jest kojarzona głównie z tragicznymi wydarzeniami, jakie rozegrały się w tym miejscu w 1824 roku.
Twierdza ta jest doskonałym przykładem wielokulturowości Krety. Znajdująca się dziś w greckich rękach, została zbudowana przez Wenecjan, ale określana jest nazwą zaczerpniętą z języka tureckiego.
Jest to jedno z najważniejszych i największych muzeów w Grecji i jedno z najważniejszych w Europie.
Tylissos to jedno z niewielu miejsc na Krecie, które zachowało swoją nazwę od czasów starożytnych.
Plaża w Damnoni jest położona po sąsiedzku z Plakias - popularną turystyczną miejscowością
Agios Pavlos to niewielka miejscowość położona na południowym wybrzeżu Krety niedaleko miejscowości Saktouria.
Triopetra znajduje się u podnóża góry Siderotas około 52 km na południe od Rethymno.
gia Galini (Αγία Γαλήνη) jest jednym z najpopularniejszych nadmorskich kurortów na południowym wybrzeżu Krety.
Obserwatorium jest ulokowane na szczycie góry Skinakas na wysokości 1750m. Pomysł na jego wybudowanie narodził się w 1984 roku.
Późnominojskie cmentarzysko w Armeni położone jest na obrzeżach tej miejscowości, znajdującej się niespełna 10 km na południe od centrum Rethymno.
Muzeum to prezentuje dramatyczną historię Krety napisaną na przestrzeni ostatnich kilkuset lat.
Współczesna osada znana pod nazwą Argyroupolis została wybudowana na miejscu starożytnego miasta Lappa (zwanego także Lambi)
Lentas to dobry pomysł dla tych, którzy chcą uciec od miejscowości przesiąkniętych przemysłową turystyką.
Ten starożytny kamieniołom składający się z dwóch części przez współczesnych zwany jest Λαβυρινθάκι oraz Λαβύρινθος.
Jeśli ktoś z Was szuka dobrej restauracji w pobliżu Matali i Kalamaki, to chcielibyśmy zarekomendować estiatório Chrisopigi.
Gortyna uważana jest za jedno z najbardziej rozległych wykopalisk na terenie Grecji.
Psiloritis (Timios Stavros - Święty Krzyż) to szczyt najwyższej góry Krety wznoszący się na wysokość 2456 m n.p.m.
Wąwóz Rouvas to jedno z ciekawszych miejsc znajdujących się w tej części Krety. Ciekawie poprowadzony szlak w doskonały sposób ukazuje zmieniających się wygląd tego wąwozu.
Matala jest jedną z najpopularniejszych miejscowości nie tylko południowego wybrzeża ale i całej Krety. W latach 60-tych i 70-tych ta niewielka rybacka wioska była mekką hippisów.
Klasztor Odigitrias to jeden z najbardziej znanych klasztorów południowej Krety. Niestety pod względem popularności daleko mu do innych kreteńskich monastyrów.
Kali Limenes (czyli Dobre Porty lub Piękne Przystanie) to nadmorska miejscowość położona w górach Asterousia znajdujących się na południowym wybrzeżu Krety.
Oprócz słynnych wielkich pałaców na wyspie w okresie minojskim powstało szereg mniejszych rezydencji. Jednym z ważniejszych przykładów jest Vathipetro odkryte około 5 km na północ od Archanes, na południowo-wschodnim zboczu góry Juchtas w środkowej części Krety.
Podróżując po Krecie nietrudno zwrócić uwagę na to, że większość tamtejszych plaż jest relatywnie małych i krótkich. Szczególny zawód z tego powodu mogą przeżyć osoby przyzwyczajone do naszych krajowych bałtyckich standardów, gdzie piaszczyste wybrzeże ciągnie się kilometrami. Jednak na szczęście nic straconego, gdyż Kreta w swoim bogatym arsenale najróżniejszych plaż może poszczycić się i takimi, które pozwalają na długie spacery wzdłuż wybrzeża. Jedną z nich, szczególnie lubianą przez nas jest plaża Kommos znajdująca się na południu środkowej części wyspy.
Mimo że jaskiń na Krecie jest bez liku, to jednak tylko nieliczne można zwiedzać. Sfendoni jest przy okazji największą jaskinią udostępnioną do zwiedzania. treść pochodzi z: http://www.crete.pl www.CRETE.pl
Stary wenecki port oraz latarnia morska stanowią jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów Rethymno.
Kilometr na północ za miejscowością Zaros, położoną w środkowej części Krety, znajduje się niewielkie sztuczne jeziorko. To właśnie Votomos zwane także Zaros.
Frangokastello to niewielka twierdza jaka została zbudowana przez Wenecjan na przestrzeni 4 lat począwszy od 1371 roku. Początkowo zamek nazwano imieniem Świętego Nikitasa, jednak miejscowa ludność, która Wenecjan nie darzyła sympatią, przemianowała nazwę tego zamku na Frangokastello, czyli Zamku Franków (katolicki cudzoziemiec). Nazwa ta przyjęła się tak dobrze, że z czasem również Wenecjanie potraktowali ją jako obowiązującą oficjalnie .
Agia Roumeli to punkt końcowy szlaku wiodącego przez Park Narodowy Samaria. Większość osób po kilkunastu kilometrach marszu przez wąwóz marzy już tylko, aby dotrzeć do białych zabudowań wioski, zregenerować siły i wskoczyć do morza. Jeśli jednak po przejściu Samarii ktoś ma nadal spore pokłady energii oraz odpowiedni zapas czasu przed odpłynięciem promu, to proponujemy wejście do położonej tuż nad wioską tureckiej fortecy. Aby dostrzec jej masywne mury wystarczy spojrzeć w górę podczas spacerowania uliczkami tej wioski.
Wyspa Gramvousa, a w zasadzie Imeri Gramvousa (Ήμερη Γραμβούσα) to nieodłączny punkt wycieczki łączącej pobyt na Lagunie Balos ze zwiedzaniem pozostałości twierdzy znajdującej się na szczycie Gramovousa. To jedna z najpopularniejszych turystycznych wycieczek na Krecie.
Komentarze
Wypełnij poniższy formularz aby dodać komentarz