Informacja dotycząca plików cookies
Serwis wymaga plików cookies do prawidłowego działania strony. Korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dla plików cookies oznacza, że będą one zapisywane w pamięci urządzenia. Ustawienia te można zmieniać w przeglądarce internetowej.
Symboliczny początek ulicy 25 Sierpnia wyznacza dawny Plac Lwa ze słynną fontanną Morosiniego, jej koniec określa morze oraz zabudowania portowe. Chyba nie ma ładniej położonego deptaka w Heraklionie. Idąc ulicą w dół, już z daleka widzimy błękit morza zaś mnogość różnego rodzaju knajpek zachęca do zrobienia sobie przerwy w zwiedzaniu.
Czy jednak zastanawialiście się kiedykolwiek spacerując tą pięknie położoną ulicą, skąd wzięła się jej nazwa? Co właściwie wydarzyło się tego dnia w 1898 roku, że jedna z głównych ulic miasta Herkulesa została nazwana tą datą?
25 sierpnia 1898 roku dla Heraklionu i symbolicznie dla całej Krety to data szczególna. Wiek XIX wyznaczył dla Grecji początek zrzucania tureckiego jarzma i odzyskiwania niepodległości. Położenie Krety było jednak w tym momencie dosyć wyjątkowe gdyż wciąż nie była ona częścią Grecji.
Mimo podpisanych wcześniej porozumień, tzw. paktu Halepa, w którym rząd turecki zobowiązał się do przeprowadzenia szeregu reform w administracji kreteńskiej oraz zaprzestania dyskryminacji w stosunku do ludności chrześcijańskiej, część obietnic nigdy nie została zrealizowana, a Kreta nadal nie zyskała pełnej autonomii. W 1898 roku wyspa znajdowała się tuż przed jej ostatecznym wyzwoleniem spod panowania tureckiego. W Heraklionie stacjonowały wtedy brytyjskie siły. I chociaż dawało się odczuć pewne zmiany to jednak nadal mieszkała tu liczna grupa otomańskiej ludności, a stanowiska administracyjne były nadal obsadzone przez Turków.
25 sierpnia 1898 roku do pracy mieli przystąpić nowi chrześcijańscy urzędnicy podatkowi. Towarzyszyła im asysta 18 brytyjskich żołnierzy mająca zapewnić bezpieczeństwo tym ludziom. Wprowadzanie chrześcijan na stanowiska administracyjne było realizacją części postanowień ustań zawartych w pakcie Halepa. Mimo tego Turcy zamieszkujący Kretę od długiego czasu nie chcieli poddać się tym nieuniknionym zmianom...
Tego dnia z inicjatywy władz tureckich, muzułmańska część mieszkańców ówczesnego Megalo Kastro (turecka nazwa miasta) zastąpiła drogę nowym urzędnikom. W ten sposób rozpoczęła się okrutna rzeź chrześcijańskiej części tego miasta. Jak podają źródła życie straciło aż około 800 kreteńskich chrześcijan oraz 18 brytyjskich żołnierzy. Po rzezi Turcy plądrowali oraz palii domy i sklepy należące do chrześcijan. Całkowite zniszczenie zostało dokonane właśnie w okolicy obecnej ulicy 25 sierpnia. We wrześniu tego samego roku inicjatorzy rzezi zostali powieszeni. Okazało się że byli nimi tureccy Kreteńczycy.
Maskara jakiej dokonano w Heraklionie przyczyniła się do przyspieszenia końca okupacji tureckiej Krety. Tym razem rządy narodów europejskich poparły kreteńskie dążenia do wolności. Wsparły wyspę w negocjacjach prowadzonych z Turkami, które ostatecznie zakończyły się przyznaniem autonomii dla Krety. Warto wspomnieć, że to właśnie podczas nich narodziła się polityczna gwiazda Eleftheriosa Venizelosa. Jednej z najznamienitszych postaci, która wpływała później nie tylko na politykę Krety ale i całej Grecji.
Grecka flaga, która 1 grudnia 1913 roku powiewała nad twierdzą Frikas w Chanii była namacalnym dowodem tego, jak silne związki łączą Kretę z kontynentalną Grecją. Mimo setek lat zależności od innych mocarstw, Kreteńczycy nigdy nie wyzbyli się swojej kultury oraz własnych tradycji.
Opis historii Krety. Geneza powstania kultury, najważniejsze wydarzenia z dalekiej i bliskiej przeszłości tej wyspy. Do połowy pierwszej dekady XXI wieku niewiele było wiadomo na temat starszej epoki kamienia na Krecie. Początkowe informacje były sporadyczne i niepewne. Dopiero późniejsze odkrycia pozwoliły ustalić, że pierwsi mieszkańcy pojawili się na południowych wybrzeżach wyspy już w dolnym paleolicie (ok. 130 tys. lat temu).
Wczesnym rankiem 28 października 1940 roku około godziny 3, tuż po zakończeniu wystawnego bankietu, który odbywał się niemieckiej ambasadzie, Emanuele Grazzi udał się do domu Joanisa Metaksasa. Włoski ambasador przekazał do rąk greckiego premiera ultimatum, które zawierało szereg żądań. Wśród nich znalazły się takie jak możliwość swobodnego przejścia wojsk włoskich do granicy grecko-albańskiej, oddanie kontroli nad lotniskami, portami oraz innymi strategicznymi miejscami znajdującymi sie na terytorium Grecji.
Komentarze
komentarz z
Wypełnij poniższy formularz aby dodać komentarz
lub kliknij w poniższy link aby skorzystać z możliwosci komentowania przez facebooka:
https://www.facebook.com/crete.poland/posts/10153829492802551,10155639650047551